Krzysztof Szubzda: Ludzkie złomowisko (felieton)

Pod koniec lat dziewięćdziesiątych miałem krótki flirt z myślą o przeprowadzce do stolicy. Zatrudniłem się nawet na tydzień w pewnej warszawskiej redakcji. I właśnie tam poznałem pana Romana – małomównego brzuchacza w zatłuszczonym swetrze, który siedział po całych dniach w swoim pokoju i z nieznanych mi powodów cieszył się niezwykłą atencją reszty zespołu

Zachodziłem w głowę, co wyniosło roztytego flejtucha tak wysoko w redakcyjnej hierarchii. Otóż pan Roman zmagazynował w swojej głowie niewyobrażalne zasoby faktów sportowych. Jeśli ktoś potrzebował aktualnego rekordu Niemiec w biegu na 400 m przez płotki, to pan Roman podawał go bez namysłu. Jeśli zbliżał się mecz Górnika Łęcznej ze Stalą Mielec, to po krótkiej konsultacji z panem Romanem dostawało się całą historię rywalizacji tych klubów.