Krzysztof Szubzda: Abstynencja kreatywna

Słuchałem kilka dni temu w radio rozważań ekspertów na temat spożycia alkoholu w Polsce. Myślałem, że wnioski będą wciąż te same: pijemy za dużo. A tymczasem jeden ze specjalistów podsumował audycję zdaniem, którego głębia dociera do mnie już trzeci dzień. Otóż, coraz więcej Polaków pije coraz mniej. No i teraz nie wiem, czy to dobrze, czy gorzej niż było, czy wszystko po staremu.

Kwestie związane z alkoholem są bardzo trudne do ustalenia. Dla niejednej kobiety małe piwo to już jest alkohol. Dla mnie - nie. Dla mego sąsiada płyn wyrównawczy do chłodnicy, to wciąż jest alkohol, dla mnie już nie. Takich granic nie przekraczam. No ale sąsiad ma swoje granice, których nie przekracza. Chociaż trudno mi je wyobrazić.

W Polsce trudno jest ustalić, czym jest alkohol i jeszcze trudniej, co to znaczy, że ktoś go pije. Słyszałem kiedyś informację o działaczu abstynenckim, który trafił do izby wytrzeźwień. Najpierw działacz tradycyjnie zaprzeczał, że pił, potem przyznawał, że nic nie pamięta. A jak nie pamięta, to nie może potwierdzić. Dopiero, gdy pokazano mu nagarnie jak lata w nocy po rondzie z... wahadłem na wierzchu, działacz oświadczył, że abstynencja to dla niego coś więcej niż niepicie, to styl życia, to system wartości, słowem, nawet jeśli pił, to w głębi duszy pozostał abstynentem. To jest tak zwana abstynencja kreatywna. Teraz są takie pojęcia: księgowość kreatywna czyli wszyscy kradną, a w kasie się zgadza, wegetarianizm kreatywny - nie jem żadnych potraw mięsnych, chyba, że mają się zmarnować, to zjem. Abstynencja kreatywna polega natomiast na tym, że się nie pije nic, zupełnie, bezwarunkowo, ABSOLUTNIE, chyba, że się bardzo chce, to wtedy można.