Za życia uznawano ją za świętą
Błogosławiona Juta z Chełmży/Bielczyn patronuje dziełom miłosierdzia diecezji chełmińskiej.
Błogosławiona Juta urodziła się około 1220 roku w Sangerhausen w Turyngii. Pochodziła z bogatych książąt bruńświckich. Została żoną nieznanego z imienia rycerza von Sangerhausen, w którym tak rozbudziła pobożność, że udał się do Jerozolimy dla uczczenia miejsc świętych.
W wieku 20 lat owdowiała, gdyż jej mąż zmarł w drodze do Ziemi Świętej. Samotnie wychowywała dzieci. Juta rozdała majątek ubogim, a sama o „żebraczym chlebie” odwiedzała sanktuaria i posługiwała chorym. Po usamodzielnieniu dzieci, związała się z beginkami i należała do kręgu osób skupionych wokół Mechtyldy z Magdeburga.
Około 1256 roku krewny jej męża (Anno von Sangershausen) został wielkim mistrzem krzyżackim i zaprosił Jutę do ziemi chełmińskiej, aby modlitwą i pokutą wspierała dzieło nawracania Prus, Litwy i Jaćwieży. Juta osiadła za murami Chełmży.
Miała osobisty kontakt z pierwszym biskupem chełmińskim Heidenrykiem oraz Janem z Łobdowa, którzy byli jej spowiednikami. Prowadząc ascetyczny tryb życia, opiekowała się zapewne wraz z innymi beginkami niewielkim szpitalem św. Jerzego na przedmieściach Chełmży.
Według tradycji osiadła w pustelni w Bielczynach. Wydaje się to jednak mało wiarygodne z racji na późne pochodzenie mówiących o tym przekazów oraz fakt, że była to praktyka niezgodna z typowym dla duchowości beginek akcentem na pełnienie dzieł miłosierdzia. Legenda mówi, że aby szybciej dotrzeć do kościoła Juta miała dar chodzenia przez jezioro.
Błogosławiona Juta zmarła 12 maja 1260 roku w Bielczynach koło Chełmży. Już za życia uważana była za świętą. Została pochowana w południowej nawie Bazyliki konkatedralnej Świętej Trójcy w Chełmży. Jednak pomimo poszukiwań w 1927 i 1950 roku nie znaleziono dotąd jej doczesnych szczątków. Legenda głosi, że odnajdą się one w czasie niewielkiego remontu.
Biskup Jan Lipski dekretem z 15 kwietnia 1637 roku zatwierdził kult Juty. Polecił wybudować kaplicę ku jej czci na miejscu dawnej pustelni, a zarazem ustanowił ją, wraz z bł. Dorotą z Mątowów, jedną z patronek Prus Królewskich.
Powtórne ożywienie kultu błogosławionej Juty nastąpiło za czasów biskupa Andrzeja Załuskiego w połowie XVIII wieku. To on ufundował w kościele katedralnym w Chełmży marmurowy ołtarz ku jej czci.
Józef Szydzik, proboszcz chełmżyński i fordoński, odnowił kult błogosławionej i wybudował kaplicę pod jej wezwaniem w Bielczynach na miejscu dawnej pustelni i dawniejszych kaplic.
20 maja 1984 biskup chełmiński Marian Przykucki ogłosił błogosławioną Jutę patronką dzieł miłosierdzia diecezji chełmińskiej oraz wyznaczył odpust ku jej czci na
trzecią niedzielę maja. W tym samym dniu dokonał także poświęcenia nowej kaplicy w Bielczynach, której prezbiterium stanowi dawna kaplica z 1937 roku. Błogosławiona Juta patronuje również Grudziądzkiemu Centrum „Caritas”.
Wspomnienie liturgiczne błogosławionej Juty z Chełmży obchodzone jest 12 maja. W ikonografii ukazywana jest zazwyczaj w prostej sukni, która przypomina zakonny habit, a na głowie ma wdowi welon.