Wzlot i upadek pani od obiadów

26 lutego 1901. W Warszawie umiera Lucyna Ćwierczakiewiczowa, autorka niezwykle popularnej książki kucharskiej "365 obiadów za 5 złotych". Publikacja dała autorce sławę i pieniądze, wznawiana jest do dziś.

Urodziła się w 1829 r. w dobrze sytuowanej ewangelickiej rodzinie Bachmanów. Odebrała wychowanie domowe, tzn. uczyła się francuskiego, śpiewu, gry na fortepianie i zgrabnego poruszania. Z protestanckiej rodziny wyniosła szacunek dla pracy, konkretu i solidności, a niechęć do pustosłowia, rozrzutności i lenistwa.

Charakter Lucyna miała bezpośredni, nigdy nie owijała spraw w bawełnę, lecz mówiła otwarcie, co leży jej na sercu. W późniejszych latach ta szczerość i bezpośredniość staną się jej znakiem rozpoznawczym, ale i przyczyną wielu niezręcznych sytuacji (niezręcznych głównie dla jej interlokutorów).

Jedzenie jak życie

W wieku 18 lat wydano ją za mąż, za ziemianina Feliksa Staszewskiego, ale małżeństwo rychło okazało nieudane. Lucyna nie mogła się odnaleźć w życiu na prowincji, a mąż zaczął ją zdradzać. Związek skończył się rozwodem. Lucyna wróciła do Warszawy i długo nie mogła dojść do siebie. Jednak jej drugie małżeństwo, zawarte w 1852 r. z urzędnikiem Stanisławem Ćwierczakiewiczem, okazało się udane i trwało wiele lat.

Przez kilka lat po ślubie Lucyna wiodła szczęśliwe życie rodzinne w kamienicy na warszawskim Lesznie. Uczęszczała do teatru, na wystawy i na odczyty. W swoim salonie przyjmowała gości, których częstowała smakowitymi potrawami, bo jak się okazało miała talent kulinarny. Jej sława jako kucharki zaczęła rosnąć w najbliższym towarzyskim kręgu.