Fot. archiwum Droga w Słowinie. Pocztówka z okresu przedwojennegoDziś przypominamy najważniejsze wydarzenia z dziejów Słowina.Pierwsza wzmianka o wiosce pochodzi z 1262 roku. Najpierw była własnością klasztoru.
Nazwy historyczne wioski brzmiały: najstarsza nazwa Slouin (1262), na mapie Lubinusa - Slavin (1618), od połowy XIX wieku Alt Schlawin. Po 1945 roku nazwa przejściowa w latach 1945-1950 brzmiała Słowin, a następnie Słowino.
Pierwsza wzmianka o wsi pojawia się w roku 1262, kolejne w 1270, 1271, 1275 i 1290 roku. Wzmianki pojawiały się w dokumentach dotyczyły nadania ziemi w okolicach dzisiejszego Słowina klasztorowi cystersów z Bukowa Morskiego. Wieś powstała w końcu XIII wieku i należała do klasztoru cystersów. Po wprowadzeniu reformacji na Pomorzu i przejęciu dóbr klasztornych stała się własnością książęcą (1537) i wchodziła w skład urzędu darłowskiego.
W połowie XVII wieku mieszkało tu 13 chłopów, 3 zagrodników i sołtys. Ludwig Brüggemann w swoim opisie Pomorza z 1880 roku podaje, że we wsi był pastor, kościelny, sołtys, 18 chłopów, 3 półchłopów, 5 zagrodników (chłop posiadający chatę i kawałek ziemi) i 13 chałupników (chłopi nie posiadający ziemi). Znajdowały się w wiosce 43 chaty. W XIX stuleciu wieś się rozbudowała. Tuż przed I wojną światową została zelektryfikowana. Powierzchnia wsi wraz z gruntami w 1864 roku wynosiła 976,6 hektara, a w roku 1925 - 1034 hektary. Wieś zamieszkiwało w 1818 roku 396 osób, w 1864 - 983, w 1905 - 981 i w 1939- 862 osób. Liczba budynków we wsi w 1939 roku wynosiła 244. Była to jedna z większych wsi w powiecie sławieńskim. Obecnie wieś liczy około 400 mieszkańców. Przed II wojną światową ponad 100 mieszkańców pracowało w przemyśle, 25 zajmowało się handlem, 35 było urzędnikami, a ponad 200 było robotnikami. Pozostali mieszkańcy pracowali w rolnictwie.
Rolnicy zajmowali się przede wszystkim hodowlą świń i produkcją mleka, które dostarczano do istniejącego na miejscu punktu mleczarskiego. Uprawiano także ziemniaki i zboża. We wsi działał punkt bankowy, fabryka konserw i wędlin, tartak, leśnictwo, punkt medyczny, znajdował się dom dla ubogich. Mieszkali liczni rzemieślnicy: zegarmistrz, 2 szewców, 2 handlarzy bydłem, akuszerka, kamieniarz, malarz pokojowy. Ponadto kilku kowali, murarzy, stolarzy. a
Świątynia zbudowana w średniowieczu w Słowinie spłonęła w czasie pożaru wsi w 1808 roku.
Nowy neogotycki, ceglany kościół ewangelicki zbudowano w latach 70-tych XIX wieku. Jest to kościół salowy z kwadratową wieżą. W 1947 roku przejęty został przez katolików.
Przy kościele znajdował się dawny cmentarz ewangelicki. Na cmentarzu w 1925 roku został postawiony pomnik poświęcony pamięci mieszkańców wsi poległym w I wojnie światowej. Autorem pomnika był rzeźbiarz i grafik urodzony w Sławnie Wilhelm Gross. Na pomniku znajdowały się dwie tablice z nazwiskami poległych oraz dwie tablice inskrypcyjne. Zwieńczenie pomnika stanowiła figura klęczącego żołnierza trzymającego w dłoniach hełm i wieniec. Po wojnie figura została zrzucona z cokołu, a na jej miejscu pojawiła się w latach 60-tych kapliczka z figurą Chrystusa. Na przełomie XIX i XX wieku powstał nowy cmentarz oddalony od zabudowań około jednego kilometra. Zlokalizowano go przy drodze do Darłowa.