W ujściu Skrwy Prawej do Wisły [zdjęcia]
Murzynowo pochwalić się może przystaniami żeglarskimi. To także punkt docelowy kajakarzy. W Brwilnie Górnym podziwiać można drewniany kościółek z 1740 roku i pomnikowe lipy.
Skrwa Prawa (Północna) to historyczna granica między ziemią dobrzyńską a tzw. Starym Mazowszem (ze stolicą w Płocku). W jej ujściu - jeszcze na ziemi dobrzyńskiej - usadowiło się Murzynowo.
Ujście do Zalewu Włocławskiego jest szerokie, tworzące dużą zatokę. To doskonałe miejsca do zakotwiczenia żaglówki, przycumowania do brzegu, przenocowania. Toteż powstały tu przystanie klubów żeglarskich, budowana jest okazała marina, która będzie również kompleksem hotelowo-konferencyjnym. W osadzie jest też wypożyczalnia kajaków, bo to ostatnia przystań na malowniczym szlaku Skrwy. Nieco wyżej - w Cierszewie - jest przedostatnia baza kajakowa.
Historia Murzynowa zaczęła się ok. 500 roku przed naszą erą, bo z tego okresu pochodzą odkryte tu tzw. groby kloszowe, w których chowano prochy zmarłych. Dokument z roku 1329 wymienia Murzynowo i trzy inne okoliczne wsie jako nadane na prawie chełmińskim czterem braciom - synom rycerza noszącego przydomek Ogon. Nadania dokonał książę łęczycko-dobrzyński Władysław Siemowitowic, zwany Garbaczem (Garbatym), bratanek i podopieczny Władysława Łokietka. Po śmierci księcia (1351 lub 1352 r.) ziemia dobrzyńska została połączona z królestwem polskim.
10 lat po formalnym powstaniu osady ta została zniszczona przez Krzyżaków. Rycerze zakonni jeszcze kilka razy zapuszczali się w swych niszczycielskich rajdach do Murzynowa. Podczas wielkiej wojny z państwem krzyżackim w latach 1409-1414 wojska polskie przeprawiały się przez Wisłę na wysokości wymienianego w kronikach lewobrzeżnego Duninowa. Zatem musieli przechodzić przez Murzynowo.
Dziś we wsi można zwiedzić założone w roku 1978 z inicjatywy Jacka Olędzkiego Muzeum Geografii Historyczno-Kulturalnej Uniwersytetu Warszawskiego. W muzeum zgromadzono eksponaty związane z rybołówstwem i żeglugą wiślaną, z rzemiosłami, sadownictwem i innymi aktywnościami mieszkańców Murzynowa.
Z tej osady pochodzi Stanisław Murzynowski, pierwszy tłumacz Nowego Testamentu dedykowanego w roku 1551 królowi Zygmuntowi Augustowi. Jest także autorem pierwszej ortografii polskiej.
Opodal Murzynowa - na mazowieckim brzegu - znajduje się inna godna uwagi osada - Brwilno Górne. Z przebiegającej przez Murzynowo i tę drugą miejscowość drogi wojewódzkiej nr 562 kierunek wskazuje drogowskaz. A chodzi o drewniany, jednonawowy kościółek parafialny św. Andrzeja Apostoła z 1740 roku wzniesiony na nadwiślańskiej skarpie.
Na belce tęczowej świątyni znajduje się późnogotycka rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego (pierwsza połowa XVI w.). Późnorenesansowy ołtarz boczny z 1630 roku i drugi barokowy z 1740 roku pochodzą z kościoła franciszkanów w Dobrzyniu nad Wisłą.
Kościół otacza niewielki cmentarz. Znajduje się tu m.in. grobowiec z pierwszej połowy XIX wieku, w którym spoczywają m.in. major wojsk polskich Wincenty Poznański i niejaki Joachim Borzewski. Na ściance bocznej grobowca jest epitafium Korduli z Borzewskich Soleckiej. Grobowiec zdobią herby rodowe. Na cmentarzu znajduje się także grób zbiorowy mieszkańców zamordowanych w czasie ostatniej wojny przez hitlerowców.