Fot. 123.rf
Jesteś osobą niepełnosprawną lub masz taką osobę, na przykład rodzica, na swoim utrzymaniu? Poniesione przez Ciebie wydatki mogą uprawniać Cię do ulgi w podatku. Jak je udokumentować?
Jesteś osobą niepełnosprawną? Masz taką osobę na utrzymaniu? To sprawdź, czy poniesione przez Ciebie wydatki - na cele rehabilitacyjne i związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych - uprawniają do ulgi w podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeśli tak, możesz je uwzględnić przy obliczaniu podatku.
Jakie dokumenty
Wysokość wydatków ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających fakt, że je ponieśliśmy. Może to być faktura, rachunek, dowód wpłaty na poczcie lub potwierdzenie przelewu bankowego - o ile wynika z nich kto, kiedy, komu, ile oraz za co zapłacił.
Dowody nie zawsze są potrzebne
Nie musisz zbierać dokumentów stwierdzających wysokość wydatków (jedynie) w przypadku wydatków limitowanych związanych z:
* opłaceniem przewodników osób niewidomych, zaliczonych do I lub II grupy inwalidztwa, oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu, zaliczonych do I grupy inwalidztwa;
* utrzymaniem psa asystującego przez osoby niewidome i niedowidzące, zaliczone do I lub też do II grupy inwalidztwa oraz osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu, zaliczone do I grupy inwalidztwa;
* używaniem samochodu osobowego w związku z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, albo niepełnosprawnego dziecka, które nie ukończyło 16. roku życia.
Uwaga, to trzeba wiedzieć
1. Na żądanie organów podatkowych lub kontroli skarbowej zawsze musimy przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia!
2. W szczególności musimy:
* wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłaciliśmy w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika;
* pokazać certyfikat potwierdzający, że pies ma status psa asystującego;
* okazać dokument potwierdzający zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych.
Dlaczego trzeba się tłumaczyć fiskusowi
Dlatego, że każda ulga podatkowa to przywilej. Można z niego skorzystać tylko wówczas, gdy spełnia się wszystkie warunki. Urząd skarbowy ma prawo sprawdzić poprawność dokonanych odliczeń. Brak ustawowego wymogu dokumentowania wysokości określonych wydatków fakturą, rachunkiem lub innym dokumentem nie pozbawia fiskusa prawa do zwrócenia się do osoby, która skorzystała z odliczenia o wykazanie, że dany wydatek został przez nią faktycznie poniesiony oraz że spełnia ona pozostałe warunki do zastosowania odliczenia.
W orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowany jest pogląd, że „Organ podatkowy ma prawo kwestionowania wydatku na cel rehabilitacyjny w takim samym stopniu, jak wykorzystywanie przez każdego z podatników ulgi podatkowej, a podatnik musi uwiarygodnić swoje twierdzenie, że poniósł określone wydatki. Istotnym jest bowiem, że owa limitowana ulga powoduje obniżenie podstawy do obliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych, a więc podatnik winien wykazać, że ją poniósł. Nie jest ona świadczeniem należnym podatnikowi z mocy prawa” (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 17 lutego 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 1912/2008).
To trzeba wiedzieć
Nie każdy wydatek dotyczący osoby niepełnosprawnej uprawnia do odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.
Odliczeniu podlegają wyłącznie wydatki poniesione przez osobę niepełnosprawną lub podatnika mającego ją na utrzymaniu, które zostały wymienione w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jako wydatki na cele rehabilitacyjne oraz związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych.
Wydatki uprawniające do odliczeń dzielą się na:
a) nielimitowane - odliczeniu podlega cała wydana kwota;
b) limitowane - w ich przypadku kwotę przysługującego odliczenia oblicza się z uwzględnieniem limitu kwotowego.
Seniorzy, sam wiek nie wystarczy
Co roku pytacie nas, czy możecie skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej, bo macie przykładowo 70 lat czy 83 lata, jesteście schorowani i musicie kupować wiele różnych leków, które są bardzo kosztowne. Niestety, jak co roku musimy powtórzyć to samo: wiek nie upoważnia do skorzystania z tego przywileju podatkowego. Podstawą do skorzystania z odliczeń jest posiadanie orzeczenia o jednym z trzech stopni niepełnosprawności.
Zapamiętajcie: nie otrzymujecie ulgi rehabilitacyjnej z urzędu, bo nie wiek do niej uprawnia, a orzeczony stopień niepełnosprawności. Status emeryta lub rencisty jest niewystarczający do odliczenia.
Osoba niepełnosprawna - czyli jaka?
Do ulgi rehabilitacyjnej mają prawo m.in. osoby niepełnosprawne. Wyjaśniamy, co znaczy to pojęcie i inne.
Osoba niepełnosprawna to taka, która posiada:
a) orzeczenie o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, lub
b) decyzję przyznającą rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
c) orzeczenie o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16. roku życia, wydane na podstawie odrębnych przepisów,
d) orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do 31 sierpnia 1997 roku.
Zaliczona do I grupy
Osoba niepełnosprawna zaliczona do I grupy inwalidzkiej to taka, w stosunku do której orzeczono całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo znaczny stopień niepełnosprawności.
Zaliczona do II grupy inwalidzkiej
Osoba niepełnosprawna zaliczona do II grupy inwalidzkiej to taka, w stosunku do której orzeczono całkowitą niezdolność do pracy albo umiarkowany stopień niepełnosprawności.
Na utrzymaniu podatnika
Osoba niepełnosprawna pozostająca na utrzymaniu podatnika - to osoba niepełnosprawna, której roczne dochody nie przekraczają kwoty 9.120 zł, będąca dla podatnika:
1) współmałżonkiem,
2) dzieckiem - własnym, przysposobionym, obcym przyjętym na wychowanie,
3) pasierbem,
4) rodzicem,
5) rodzicem współmałżonka,
6) rodzeństwem,
7) ojczymem lub macochą,
8) zięciem lub synową.
Konsultacja: Izba Skarbowa w Zielonej Górze