Stwardnienie rozsiane. Ruch pozwala utrzymać sprawność

Rozmowa z mgr. Łukaszem Majewskim, fizjoterapeutą z Ośrodka Dziennego Rehabilitacji POLIMED w Krakowie o tym, że nieodłącznym elementem terapii stwardnienia rozsianego jest m.in. rehabilitacja ruchowa, którą pacjenci powinni być objęci na wszystkich etapach choroby.

- Stwardnienie rozsiane to choroba o charakterze postępującym, która z biegiem czasu może doprowadzić m.in. do niepeł-nosprawności ruchowej. Na czym u chorych na SM opiera się rehabilitacja ruchowa?

- Stwardnienie rozsiane jest, niestety, chorobą o nieznanej etiologii, co wiąże się z tym, iż nie istnieje skuteczne leczenie przyczynowe. Zarówno farmakoterapią, jak i fizjoterapią możemy wypłynąć na objawy i skutki już toczących się procesów chorobowych. Rehabilitacja w stwardnieniu rozsianym powinna się charakteryzować interdyscyplinarnym podejściem. Planowanie programu rehabilitacyjnego powinno być efektem pracy wieloosobowego zespołu, gdzie każdy z jego członków - neurolog, rehabilitant, urolog, terapeuta zajęciowy, logopeda, dietetyk, psycholog, pielęgniarka środowiskowa, opiekun - dokonuje niezależnej oceny pacjenta. Podstawą tak zaplanowanego programu rehabilitacyjnego powinna być rehabilitacja funkcjonalna ukierunkowana na poprawienie lub utrzymanie sprawności psychicznej oraz ruchowej pacjenta zgodnie z jego aktualnymi potrzebami i oczekiwaniami.

- Jak to osiągnąć?