Spotkaliśmy się 20.000 razy. Jesteśmy razem od 65 lat...
W czwartek, 1 czerwca, ukazał się 20-tysięczny numer "Gazety Lubuskiej". Z tej okazji przygotowaliśmy dla Państwa specjalne jubileuszowe wydanie w formacie XXL.
Drodzy Czytelnicy, w czwartek, 1 czerwca, ukazał się numer 20.000 „Gazety Lubuskiej”. Aby osiągnąć ten wynik Gazeta potrzebowała 65 lat. Jej dzieje skupiają jak w soczewce historię kraju, regionu, ale i nas wszystkich, mieszkańców regionu. Od czasu, gdy na Środkowe Nadodrze, kraniec ówczesnej Polski, zjeżdżali ludzie z różnych stron przedwojennej Polski, po czas, gdy stanowimy zachodnią bramę do naszego kraju...
Po roku 1945, niemal natychmiast po zakończeniu wojny, w naszym regionie pojawiło się kilka gazet. W większości jak szybko powstawały, tak szybko znikały. Na dłużej zadomowiła się na Środkowym Nadodrzu mutacja „Gazety Poznańskiej”, która ukazywała się pod znamiennym dla nas tytułem „Gazeta Lubuska”. Trafiała do Lubuszan od grudnia 1948 roku i szybko w pokonanym polu zostawiła mutacje innych gazet z Wrocławia i Poznania. 6 sierpnia 1950 r. tytuł pisma zmieniono na ,,Gazeta Zielonogórska’’. Miało to związek z utworzeniem w tym czasie województwa zielonogórskiego. Nawiasem mówiąć wówczas, bo w 1951 zaczyna ukazywać się pierwszy dodatek do tej gazety. To cotygodniowy magazyn społeczno-kulturalny ,,Widnokrąg”. Jednak dzieje naszej Gazety liczymy od ...
1 września 1952 - ukazuje się pierwszy numer samodzielnej „Gazety Zielonogórskiej”. Przy Zielonogórskich Zakładach Poligraficznych uruchomiono drukarnię na jej potrzeby. Pierwszym szefem pisma był Wiktor Lemiesz z gdańskiego ,,Głosu Wybrzeża”. W Gazecie pracowali m. in.: Władysław Korcz - współtwórca zielonogórskiego środowiska naukowego; Zbigniew Jujka - autor rysunków satyrycznych (jego prace ukazywały się także w ,,Szpilkach” i ,,Polityce”), Ryszard Badowski - podróżnik, twórca telewizyjny.
1956 - sierpień, pod naciskiem zespołu redakcyjnego doszło do zmiany redaktora naczelnego. Trwały właśnie rozliczenia z czasem błędów i wypaczeń. Na czele stanął Tadeusz Bazylko z „Głosu Koszalińskiego”. Gazeta nie podobała się także ówczesnym władzom partyjnym, krytykowano ją za zachowawczy charakter i niewielką ilość materiałów własnych. Nowy redaktor naczelny nie uzyskał akceptacji władz partyjnych. Po nieudanej próbie mianowania na szefa redakcji Michała Horowicza, redaktorem naczelnym został Zygmunt Śniecikowski
1956 – na parterze siedziby „Gazety Lubuskiej” powstał Klub dziennikarza. Przychodziły tutaj tłumy Czytelników.
1957 - z okazji piątej rocznicy funkcjonowania Gazety zorganizowano Wielki Festyn Prasowy. To początek nowej tradycji, a festyny organizowane przez Gazetę stały się jednym z najważniejszych wydarzeń w regionie.
1958 - zaczyna się ukazywać osobna mutacja dla Gorzowa Wlkp. pod tytułem „Gazeta Gorzowska”. Utworzono też oddziały Gazety w Żarach (1958 r.), Nowej Soli (1961 r.) i w Głogowie (1969 r.). W latach 1955-61 „Gazeta” miała od dwóch do czterech mutacji, w następnych latach liczba mutacji systematycznie rosła. W 1969 r. Gazeta oprócz wersji podstawowej miała osiem wydań mutacyjnych.
1959 - w Zielonej Górze zostaje uruchomiona nowoczesna na owe czasy dwuagregatowa drukarska maszyna rotacyjna o wydajności 32 tys. egz. na godzinę.
1960 - redaktorem naczelnym zostaje Zdzisław Olas.
1965 - zaczyna się ukazywać magazyn weekendowy. Nosi tytuł „Niedziela”.
1969 - powstaje oddział w Głogowie. Tym samym Gazeta miała osiem wydań mutacyjnych dla Gorzowa, Nowej Soli, Krosna i Słubic, Głogowa i Wschowy, Sulechowa, Strzelec Kraj., Żar-Żagania-Lubska-Szprotawy oraz wydanie ogólnowojewódzkie.
1969 - Wydawnictwo Prasowe przestało być delegaturą i staje się samodzielne. Pierwszym szefem zostaje Marian Skarbek.
1970 - badania czytelnictwa wykazały, że 94 proc. pytanych odpowiadało, że czyta Gazetę codziennie lub prawie codziennie.
1971 - drukarnia „Gazety Lubuskiej” przestaje być częścią Zielonogórskich Zakładów Graficznych i przechodzi pod Zielonogórskie Wydawnictwo Prasowe
1973 - kupiono rotacyjną maszynę drukarską, co pozwoliło zmienić format. Gazeta miała wymiary 35 na 50 cm.
1975 - 1 lipca Gazeta otrzymuje tytuł „Gazeta Lubuska”. Wiązało się to z reformą administracyjną. Rozszerzyło się także terytorium ukazywania za sprawą dodatkowych miejscowości, które weszły w skład województw zielonogórskiego i gorzowskiego.
1977 - z okazji 25. urodzin Gazety zorganizowano dwie sesje prasoznawcze z udziałem naukowców
1982 - weryfikacja dziennikarzy. Zrezygnować z pracy musiała Lucyna Małachowska-Grabowska, jedyny wśród dziennikarzy „GL” członek NSZZ „Solidarność”.
1985 - Gazeta przekracza nakład 165 tys. egzemplarzy.
1985 - redaktorem naczelnym zostaje Mirosław Rataj
1990 - Od 11.696 numeru Gazeta wydawana jest bez dotychczasowego nadtytułu ,,Proletariusze wszystkich krajów łączcie się!”, przestaje być organem PZPR. Pracownicy redakcji i drukarni zorganizowali w maju Wydawniczą Spółdzielnię Pracy Lubpress, która rozpoczęła starania o przejęcie tytułu. To był początek wieloletniego sporu o to, kto jest właścicielem Gazety.
1996 - obyły się dwa konkurencyjne zjazdy wspólników. Oba złożyły w sądzie wnioski rejestracyjne. W lipcu miał miejsce słynny „najazd” na siedzibę gazety przy al. Niepodległości.
1996 - 28 lutego - po raz pierwszy Gazeta została wydrukowana w kolorze, na maszynie offsetowej. Drukarnia „przeprowadza się” na Trasę Północną. Wcześniej używano typografu - maszyny z 1936 r.
1998 - o kupno Gazety stara się kilku renomowanych wydawców. Ostatecznie w wyścigu zwycięża norweski koncern prasowy „Orkla Media”.
1999 - Lubuszaninem Wieku w plebiscycie organizowanym przez Gazetę został biskup Wilhelm Pluta.
1999 - wydawnictwo osiągnęło największy w swej historii stan zatrudnienia. Pracowało tu ok. 140 osób, w tym 65 dziennikarzy. Dział terenowy redakcji poza korespondentami miał oddziały w Głogowie, Nowej Soli, Międzyrzeczu, Wolsztynie i Żarach.
2000 - 15 grudnia ukazuje się codzienne wydanie internetowe „Gazety Lubuskiej”. Wcześniej były przez kilka miesięcy prowadzone próby gazety online.
2002 - Redaktor naczelną zostaje Iwona Zielińska.
2003 - październik - startują nasze tygodniki lokalne „Głos Gorzowa”, „Tygodnik Zielonogórski”.
2006 - Brytyjski fundusz Mecom Group oficjalnie przejął na własność norweską grupę Orkla Media - m.in. „Gazetę Lubuską”. Jesteśmy częścią Mediów Regionalnych.
2008 - Obowiązki prezesa, później dyrektora zarządzającego oddziałem MR przejmuje Grzegorz Widenka.
2010 - kolejna zmiana maszyny drukarskiej. Widać było chociażby po jakości fotografii w „GL”.
2014 - likwidacja zielonogórskiej drukarni prasowej. Druk „Gazety Lubuskiej” przejmuje nowoczesna drukarnia w Poznaniu.
2015 - „Gazeta Lubuska” w Grupie PolskaPress. 27 lutego nastąpiło połączenie spółek Polskapresse i Media Regionalne. Fuzja zakończyła trwający od 2013 roku proces konsolidacji obu spółek. Polskapresse, która przejęła Media Regionalne, zmienia nazwę oraz logo.
2014 - „Gazeta Lubuska” przechodzi na nowoczesny program redakcyjny Millenium. A 1 października ukazał sie numer zerowy tygodnika „Dzień za dniem”.
2015 - 4 kwietnia - pierwszy numer „Kuriera Żarsko-Żagańskiego”.
2017 - 29 kwietnia - wystartowała internetowa telewizja „Gazety Lubuskiej”.
2017 - 1 czerwca ukazuje się 20.000. numer „Gazety Lubuskiej”.
Gazeta zmieniła się nie do poznania, do grona Czytelników wydania papierowego dołączyła rzesza Internautów. I to jaka? W miesiącu notujemy ponad milion unikalnych użytkowników, czyli adresów, z których co najmniej raz w miesiącu ktoś wszedł na naszę stronę internetową. A tych wejść notujemy średnio około 11 milionów! Wydanie internetowe stało się integralną i istotną częścią „GL”. Jednak idea jest wciąż ta sama, dostaczać jak największą liczbę rzetelnych i podanych w ciekawej formie informacji. A o tym, że praca dziennikarzy obfituje w rozmaite zwroty akcji przekonacie się czytając kolejne dzisiejsze wydanie „GL” w formacie XXL...
Zobaczcie krótki film o pewnej gazecie na zachodzie kraju...
A oto ekipa z Zielonej Góry...