Sąd Okręgowy w Koszalinie
Budynek zajmowany obecnie przez Sąd Okręgowy został oddany do użytku w grudniu 1931 r. na potrzeby dwóch sądów niemieckich. Od stycznia 1932 r. mieścił się tutaj Amstsgericht i Landgericht, a ulica nosiła nazwę Lindenstrasse.
4 czerwca 1945 r. do Koszalina przybyła z Gniezna 9-osobowa grupa inicjatywna z zadaniem zorganizowania sądownictwa polskiego. Na jej czele stał Kazimierz Cukierski, pełniący dotąd stanowisko prezesa Sądu Okręgowego w Gnieźnie. Ponieważ budynek zajęty był przez szpital radziecki, na potrzeby sądu zajęto dwa niezamieszkałe już budynki przy ul. Matejki.
Do końca lipca 1945 roku oprócz Sądu Okręgowego uruchomiono też sądy grodzkie w Koszalinie, Białogardzie, Szczecinku, Gryficach, Łobzie, Połczynie Zdroju oraz w Kołobrzegu z siedzibą tymczasową w Karlinie (w Kołobrzegu nie było odpowiedniego budynku).
KLIKNIJ>>> Zbrodnie Pomorza - mroczna historia regionu
W październiku 1946 r. szpital radziecki został zlikwidowany. Był plan, by do budynku przenieść Okręgowy Szpital Wojskowy ze Szczecina. Dzięki staraniom prezesa sądu Kazimierza Cukierskiego ówczesny marszałek podjął decyzję, by obiekt oddać na potrzeby wymiaru sprawiedliwości. Budynek wraz z ogrodem (5 tys. m kw.) był zniszczony. Remont przeprowadzono z wielkim wysiłkiem. Wiosną 1947 roku Sąd Okręgowy rozpoczął działalność w budynku przy ul. Roosvelta, obecnie Waryńskiego 7. Tu siedzibę miał też Sąd Grodzki, Urząd Sędziego Śledczego, Prokuratura Sądu Okręgowego, Notariat i Zarząd Nieruchomości Ziemskich.
Najstarsze akta w archiwum Sądu Okręgowego w Koszalinie pochodzą z 1946 roku. Są wśród nich cywilne - rozprawy rozwodowe, o unieważnienie małżeństwa, zaprzeczenie ojcostwa i zapłatę, wreszcie te z Wydziały Karnego – o zabójstwa, grabieże, napady, pobicia, przestępstwa gospodarcze. Te najstarsze z powodu braku papieru prowadzone były z wykorzystaniem odwrotnych stron pism i druków poniemieckich.
