Rycerze – święci czy rabusie?

Mieszko I rozbija siły niemieckie w bitwie pod Cedynią. W bitwie walczą wojowie – poprzednicy rycerzy. Rycerstwo znacząco wpłynie na historię i kulturę Europy

Starcie, do jakiego doszło tego czerwcowego dnia, było skutkiem samowolnej wyprawy niemieckiego możnowładcy Hodona na ziemie polańskiego księcia. Hodon, margrabia pogranicznej Marchii Łużyckiej, nie bacząc na fakt, że Mieszko jest cesarskim wasalem, zorganizował łupieżczy najazd na jego włości. Siły niemieckie odrzuciły broniący brodu polski oddział, pomyślne przeprawiły się przez Odrę i ruszyły za uciekającą pośpiesznie w stronę Cedyni Mieszkową piechotą.

Gdy Niemcy zbliżyli się do grodu, wyszła im naprzeciw jego załoga, która połączywszy się z obrońcami brodu, uderzyła frontalnie na nieprzyjaciela. Obie strony zwarły się w walce niedaleko wałów Cedyni. Wtedy drogę odwrotu do rzeki zamknął Niemcom brat Mieszka, Czcibor, który z konnymi wojami zajechał walczących od tyłu. Napastnicy byli w potrzasku. Decydujący cios zadał sam książę Mieszko, zjeżdżając ze swoją ukrytą dotychczas konnicą ze stoku sąsiedniego wzgórza i uderzając gwałtownie w bok nieprzyjaciela. Oddział Hodona został wybity, a jego resztki zepchnięte na pobliskie mokradła. Z życiem uszło niewielu napastników.

Mieszko i jego brat odnieśli zwycięstwo dzięki udanej taktyce i sprawnej sile zbrojnej, jaką dysponowali. Tworzyła ją drużyna księcia oraz powołane na czas wojny pospolite ruszenie mieszkańców państwa. Drużyna była grupą zawodowych wojowników podlegających bezpośrednio władcy i stale mu towarzyszących. Jak przypuszczają badacze, powstała ona z najbliższej świty wodza plemiennego w okresie przedpaństwowym. I to właśnie z tych wojów w drodze dalszej ewolucji wykształcą się w Polsce rycerze.