Rozmowa. 1918-1939: Dziennikarze, służba i powołanie

W dwudziestoleciu w Krakowie wychodziło aż 746 tytułów prasowych. Dziennikarstwo było zawodem otwartym.

- Jakie dzienniki ukazywały się w Krakowie w 1918 r.?

Prof. Jerzy Jastrzębski, medioznawca z UPJPII w Krakowie: - Nieustannie najważniejszą krakowską gazetą był wychodzący od 1848 r. „Czas”. To był dziennik cieszący się największym poważaniem, opiniotwórczy, poważny, choć oczywiście podający konserwatywny, żeby nie powiedzieć zachowawczy obraz świata. Ale po piętach deptał mu już nowy tytuł - „Ilustrowany Kurier Codzienny”, założony w 1910 r. przez Mariana Dąbrowskiego. Była go gazeta nowego typu: ilustrowana (to była ciągle nowość), sensacyjna, nastawiona na czytelnika o nieco niższym poziomie wykształcenia. Jak wiadomo „Ikac” zrobi potem ogólnopolską karierę, ale w dwudziestoleciu międzywojennym będzie też trochę inną gazetą - poważną, robioną bardzo profesjonalnie. Prócz tego w Krakowie wychodził jeszcze socjalistyczny „Naprzód”, prawicowy „Głos Narodu”, żydowski „Nowy Dziennik”.

- Jakie były nakłady gazet?

- W latach 1918-1939 w Krakowie ukazywało się 746 tytułów (w tym 175 politycznych, 77 wyznaniowych, 67 popularnych, 269 specjalistycznych). Nakłady gazet, (z wyjątkiem „IKC” w późniejszych wariantach terenowych, które dochodziły do 150 tys.) nie przekraczały kilkudziesięciu tysięcy, zarówno w Krakowie, jak i w innych miastach. Nakłady prasy krakowskiej utrzymywały się mniej więcej na tym samym poziomie - od 20 do 50 tys. egz.