Psycholog radzi: Jak rozmawiać z zakochanym nastolatkiem?

Rozmowa z psychologiem z Kliniki Uniwersytetu SWPS Maciejem Osztyńskim, terapeutą rodzin o tym, jak rozmawiać z zakochanym nastolatkiem.

Pierwsza miłość to ważny moment w życiu nastolatka i dość poważne wyzwanie dla rodziców. W domu dochodzi do różnych sytuacji, dziecko zachowuje się inaczej, a rodzice bywają zdezorientowani. Jak zatem rozmawiać z zakochanym uczniem, który zbyt mocno buja w obłokach?

Maciej Olsztyński: Rodzice powinni przyjąć, że bujanie w obłokach jest częścią zakochania i przechodzi zakochanym wcześniej, czy później. Pierwsze zakochanie to sytuacja tworzenia się pierwszych wdrukowań, tworzenia się wzorca, który stanie się punktem odniesienia dla dalszych wzorców.

Niektórzy z nas przez całe życie wracają do pierwszej miłości i nadają jej szczególne znaczenie.

Właśnie, dlatego też ważne jest, by rodzice uszanowali ten stan, nie umniejszali jego znaczenia i nie ironizowali wokół tego tematu, zadając na przykład pytania "To co? Zostanę teściową?". Zadaniem każdego nastolatka jest poznać samego siebie w relacjach z innymi, określić własne granice, role, które się przyjmuje w związkach. Zakochanie się jest częścią tego poznawania siebie oraz innych. Każde pokolenie samo musi się nauczyć, co to znaczy być w bliskich relacjach, jak radzić sobie z bliskością i jej brakiem. Pomoc rodzica może polegać na utrzymaniu kontaktu ze swoją córką, czy synem, ale nie powinna polegać na doradzaniu, czy podejmowaniu decyzji za dziecko. Rodzic może podzielić się własnym doświadczeniem, wyjaśnić pewne mechanizmy, które dzieją się w tym okresie. Przede wszystkim powinien dawać przyzwolenie na radość, czy smutek, które się z byciem zakochanym wiążą. W tym zawiera się również stan określany „bujaniem w obłokach”. Zadaniem rodziców jest również rozstać się z tą relacją z nastolatkiem, która właśnie się kończy. Aby być zdrowy, musi nawiązać bliską relację z kimś innym niż rodzice. I ta chwila jest bardzo trudna dla rodziców, którzy czasami chcą widzieć w córce, czy synu ciągle to małe dziecko, z którym byli tak bardzo związani. Zakochanie to równocześnie proces budowania relacji z kimś, w kim nastolatek się zakochał i proces przeformułowywania relacji z rodzicami. To w każdym razie poważny krok nastolatka ku dorosłości.

Czy w takich sytuacjach działa zasada, że z chłopcami powinni rozmawiać o tzw. męskich sprawach ojcowie, a z dziewczynami o miłości matki?