Przed nami wielkie kościelne święto. Dlaczego tak czcimy matkę Jezusa?

15 sierpnia w całym kraju wierni obchodzą bardzo uroczyście święto Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Najuroczyściej - w Kalwarii Zebrzydowskiej (odbywają się tam inscenizacje) i na Jasnej Górze, dokąd - właśnie na to święto - zmierzają pielgrzymki z całej Polski. O kulcie maryjnym rozmawiamy w Krakowie z historykiem, ks. profesorem Józefem Mareckim.

Dwudziesty wiek był bogaty w doniesienia o objawieniach Marii w wielu miejscach na świecie. Dlaczego, według Kościoła, Matka Boża pojawia się w historii najnowszej?

Aby to zrozumieć, trzeba wsłuchać się w głos papieży: Józef Ratzinger, uważany za najwybitniejszego teologa XX wieku, w swoich wypowiedziach jednoznacznie wskazywał na rolę Maryi, która przybliża do Boga i uczy wytrwałości w wierze. Święty Jan Paweł II, mocno związany z Fatimą, pielgrzymował do sanktuariów - i tych największych, i mniejszych, niemal lokalnych, gdzie kult Maryi osadzony jest w świadomości mieszkańców. W homiliach stawiał pytania: dlaczego my słuchamy Matki Bożej? Dlaczego czcimy Bożą Rodzicielkę w danym wizerunku? I dawał odpowiedź: ponieważ jest naszą orędowniczką i pośredniczką.

Z czego wynika ta szczególna rola?

Jej źródeł teologowie doszukują się w Biblii. W Ewangelii św. Jana pojawia się opowiadanie o weselu w Kanie Galilejskiej, kiedy Maryja zauważa brak wina. Wie, że jeśli ta wiadomość rozniesie się wśród zaproszonych gości, problemy spadną na parę młodą. Wtedy swoimi słowami pobudza Chrystusa do spełnienia pierwszego cudu, jednocześnie pokazując swoją troskę o drugiego człowieka. Kościół wierzy, że opisana w Ewangelii rola Maryi odzwierciedla się w życiu religijnym. Że, również wzięta z duszą i ciałem do nieba, wstawia się za ludźmi.

Jak objawienia Maryjne wpływają na Kościół?

Objawienia sprawiają, że wiara się ożywia; rozwija się ta tradycyjna, ludowa pobożność. W miejscach, gdzie ukazywała się Maryja, wierzący zaczynają gromadzić się i modlić, zmieniać swoje życie, przystępować do sakramentów. Powstaje więc pierwsza forma upamiętnienia - mała kapliczka albo figurka. A ponieważ ludzi przybywa coraz więcej, potrzeba większej świątyni. Przychodzą kolejni pielgrzymi, zostawiają datki i ofiary, miejsce się rozrasta. Jest to pewien zaczyn, szczególne okoliczności, które sprawiają, że sanktuarium jest dla wiernych ważne i potrzebne. Że to miejsce coś ważnego utrwala.