Porządna Rzymianka podczas seksu nie zdejmowała stanika

Miłość kobiety i mężczyzny jako romantyczne i czułe „porozumienie dusz” byłaby czymś niezrozumiałym i niespotykanym wśród ateńskich czy rzymskich par małżeńskich. Namiętność pozostawiano dla kochanek - mówi Adam Węgłowski, autor książki „Wieki bezwstydu. Seks i erotyka w starożytności”.

- Jeśli Rzymianin całował swoją żonę, to po to, by sprawdzić, czy aby nie piła alkoholu. Publiczne okazywanie uczuć było w starożytności czymś wstydliwym?

- Rzeczywiście takiego „alkomatu” używały ponoć w zaciszu domowym rzymskie rodziny. Typowy starożytny Rzymianin czy Ateńczyk, całując publicznie żonę, naraziłby się na śmieszność. Okazywanie jej namiętności, uczuć świadczyłoby o braku samokontroli, której tak oczekiwano od porządnych obywateli.

- Bardziej obyczajne niż z żoną były więc pocałunki z niewolnikiem?

- Pocałunek pocałunkowi nierówny. Tym niemniej publicznie tracić głowę z powodu urodziwego niewolnika też nie byłoby w dobrym guście. Z drugiej strony, jak podkreślają historycy, różnica w pozycjach społecznych panów i sług była tak kolosalna, że nikt i tak nie traktowałby takich całusów poważnie. Niewolnicy byli tylko mówiącymi narzędziami, jak to określił polityk, uczony i pisarz rzymski Marek Terencjusz Warron (II-I w. p.n.e.).