Polska i Izrael znowu nie umieją mówić jednym głosem

Kolejny kryzys w relacjach polsko-izraelskich - wywołany skandalicznymi wypowiedziami ministra spraw zagranicznych Izraela - poza innymi aspektami wykazał, że Polska cały czas na poziomie instytucjonalnym ma problemy z odpowiednią reakcję na ostre ataki.

Gdy Izrael Katz, który pełni obowiązki szefa MSZ Izraela, powiedział w niedzielę o tym, że „Polacy wyssali antysemityzm z mlekiem matki”, rozpętała się burza. Mateusz Morawiecki odwołał swój udział w szczycie Grupy Wyszehradzkiej w Jerozolimie, po polskiej i izraelskiej stronie pojawiło się wiele komentarzy, utrzymanych w mało przychylnym tonie.

Polacy domagali się od Katza przeprosin, z kolei izraelskie media natychmiast zaczęły sypać przykładami na to, jak to rzekomo Żydzi byli i są prześladowani przez Polaków. Nawet pojawiły się zdjęcia zdemolowane w Polsce cmentarza żydowskiego w Świdnicy - choć szybko okazało się, że ta informacja była „fałszywką”. Atmosfera szybko zaczęła przypominać tę, której byliśmy świadkiem rok temu przy okazji kryzysu wywołanego nowelizacją ustawy o IPN.

Obserwując, w jaki sposób obecny konflikt się rozwija, cały czas nie można wykluczyć, że dojdzie do jego eskalacji. Nawet jeśli przyjąć najprostsze wytłumaczenie jego podłoża: wybory w Izraelu.

9 kwietnia Izraelczycy pójdą do urn, a więc przez najbliższe półtora miesiąca będzie tam trwała kampania wyborcza. Sposób, w jaki Benjamin Netanjahu zaatakował Polskę (bezpośrednio i za pośrednictwem ministra Katza), pokazuje, że antypolonizm może się okazać kartą, która w tej kampanii będzie powracać. Póki co oświadczenie Katza nie okazało się rozwojowe, ale sam fakt, że nie doszło do jego rewizji, jest wyraźnym sygnałem, że nie można wykluczyć jego ciągu dalszego.