Oleśnianka to była potęga [ZDJĘCIA]
W latach PRL-u Spółdzielnia Pracy Włókniarzy w Oleśnie zatrudniała ponad 350 osób i miała kilka filii.
Spółdzielnia Pracy Włókniarzy „Oleśnianka” była tematem Czwartkowego Spotkanie Muzealnego. Tytuł spotkania brzmiał „Powspominajmy, to było pół wieku temu – spółdzielnia Oleśnianka na taśmie zapisana”.
- Spotkanie było sentymentalnym powrotem do przeszłości dzięki projekcji dwóch archiwalnych filmów z 1969 r. i z 1970 r., zrealizowanych przez oleski Amatorski Klub Filmowy „Jupiter” - mówi Ewa Cichoń, dyrektorka Oleskiego Muzeum Regionalnego. - Stare taśmy ukazały uroczyste obchody Dnia Kobiet, występ Bławatek, codzienną pracę załogi, wyjazd na Krajowe Targi Poznańskie, a także modelki prezentujące ubrania wyprodukowane w spółdzielni.
Oleśnianka była największym zakładem dziewiarskim w powiecie oleskim i jednym z największych na Opolszczyźnie.
Decyzja o jego powstaniu zapadła 3 grudnia 1954 r., a produkcję rozpoczęto w styczniu 1955 r.
Zakład uruchomiono na bazie istniejących na terenie Olesna filii Spółdzielni Pracy „Promień” w Kędzierzynie, Spółdzielni Pracy Galanterii Skórzanej w Raciborzu i zakładów darcia pierza, dziewiarstwa i tkactwa.
Oleśnianka zajmowała kilka budynków w Oleśnie. Hale produkcyjne znajdowały się przy ul. Reymonta 1-3 (dzisiaj jest tam bank) przy ul. Kościuszki 14 (dawne więzienie, dzisiaj mieszczą się tam sklepy).
W pierwszym etapie produkcję prowadzono w dziewiarni saneczkowej w Rynku nr 21 i w zakładzie tkackim przy ul. Krasickiego 20. Oleśnianka posiadała także filie w Grodzisku i Sowczycach.
Drugi etap rozwoju Oleśnianki przypadł na lata 1956-1960. Zatrudnienie wzrosło wówczas do 245 osób. To wtedy na cele zakładu przeznaczono powięzienny budynek przy ul. Kościuszki 14. Zlikwidowano za to halę przy ul. Krasickiego 20.
Trzeci okres rozwoju przypadł na lata 1960-1965. W 1961 r. została oddana do użytku nowa hala produkcyjna przy ul. Reymonta 3. W zakładzie przy ul. Kościuszki pozostała tkalnia i przędzalnia.
W 1965 r. Oleśnianka weszła w skład Krajowego Związku Spółdzielni Odzieżowych i Włókienniczych w Warszawie. Produkowano golfy, kamizelki, żakiety, bluzki, pulowery, koszule męskie, spodenki dziecięce, spódniczki, suknie i bezrękawniki.
W latach 70. XX wieku zastosowano nowe maszyny z NRD, ZSRR i Czechosłowacji. Sprowadzono także pojedyncze maszyny z Japonii i USA.
W latach 70. w Oleśniance pracowało 356 osób, 90 procent załogi stanowiły kobiety.
Odzież produkowaną w Oleśnie zamawiały nawet niemieckie domy wysyłkowe Quelle i Neckermann. Oleskie szale i swetry eksportowano nawet na Islandię.
Oleśnianka została zlikwidowana w latach 90.