Nauka języków obcych jest zdrowa
Ucząc dziecko od pierwszych lat życia języków obcych rozwijamy jego inteligencję. Uczenie się wyposażanas też w mechanizm obronny przed chorobą Alzheimera.
Nauka języków obcych odsuwa zagrożenie chorobą Alzheimera i znakomicie rozwija koncentrację. Okazuje się, że zmuszony do pracy mózg ulega pozytywnym przemianom. Prof. Ellen Bialystok z York University w Toronto wraz ze swoim zespołem naukowców przebadała setki osób w Kanadzie i w Indiach. Na podstawie wyników badań wysnuła hipotezę, że znajomość języka obcego opóźnia zapadalność na chorobę Alzheimera średnio o 4 lata. Co równie ciekawe, im więcej zna się języków, tym bardziej w czasie odsuwa się zagrożenie chorobą. Wydaje się to potwierdzać przypuszczenia, że zmuszany do ciężkiej pracy mózg musi się tak „przebudować”, aby zapewnić bardziej wydajną i oszczędną pracę.
Zmiany w mózgu u osób wielojęzycznych niosą też inne pozytywne skutki. Stwierdzono, że u takich osób występuje większa gęstość szarej substancji w obszarze mózgu znanym jako Cortex cingularis anterior (ACC), który pełni ważną rolę w procesie podejmowania decyzji oraz służy do monitorowania własnego zachowania. Jest to tłumaczone istnieniem w mózgu skomplikowanych mechanizmów zapobiegających „mieszaniu się” poznanych języków. System decyzyjny pełni w nich nader istotną rolę. Może to wyjaśniać, dlaczego osoby wielojęzyczne osiągają lepsze rezultaty w testach na kontrolę uwagi i łatwiej opanowują możliwość jednoczesnego wykonywania kilku czynności.
Istotny jest wiek rozpoczęcie nauki języków obcych. Obszary odpowiadające za rozumienie języka, mowy i czytania znajdują się w dominującej półkuli mózgu, czyli zazwyczaj lewej. Za dwie najważniejsze struktury uważa się tzw. ośrodek Wernickego, który odpowiada za rozumienie mowy i pisma, oraz ośrodek Broki, odpowiedzialny za „produkcję” mowy. Oczywiście jest to pewne uproszczenie, ponieważ posługiwanie się językiem to bardzo złożony proces i przy jego używaniu aktywuje się także prawa półkula mózgu.
Steve Terrett: Przy nauce języka trzeba się psychologicznie przestawić na bycie znów dzieckiem (źródło: Dzień Dobry TVN/x-news)
Zauważono, że u osób które rozpoczęły naukę języka obcego w wieku wczesnym, czyli do piątego roku życia, mózg aktywizuje obydwa te ośrodki nieco inaczej niż w przypadku osób rozpoczynających naukę w późniejszym wieku. Może to tłumaczyć dlaczego osoby rozpoczynające naukę później z większym trudem opanowują odpowiedni akcent w wymowie. Zaobserwowano także, że przy słabszej znajomości języka obcego aktywują się większe obszary mózgu. Pokazuje to, że im lepiej znamy dany język, tym mózg mniej musi się napracować, aby go używać.
Czy więc dziecko od najwcześniejszych lat uczone porozumiewania się w dwóch lub więcej językach będzie dzięki temu inteligentniejsze? A może przeciwnie, taka nauka spowoduje nadmierny stres i problemy z osiągnięciem płynności w którymś z języków? Nie ma jeszcze pełnej zgody wśród naukowców, ale faktem jest, że przeważają opinie pozytywne.
Oznacza to, że ucząc dziecko od pierwszych lat życia języków obcych rozwijamy jego inteligencję oraz że uczenie się niezależnie od wieku wyposaża nas w mechanizm obronny przed chorobą Alzheimera. Rzecz jasna, niebagatelną korzyścią jest możliwość porozumiewania się z cudzoziemcami.
Opanowując umiejętność posługiwania się obcymi językami warto też jednak zadbać o przyswajanie wiedzy. Król Michał Korybut Wiśniowiecki, który był poliglotą, zyskał opinię jednego z najbardziej nieudolnych władców Rzeczypospolitej Obojga Narodów. To o nim historyk prof. Władysław Konopczyński, sam znający 14 języków napisał: „Mówił ośmiu językami, ale w żadnym z nich nie miał nic ciekawego do powiedzenia”.
Autor: Adrian Bińczyk