Naszymi miastami rządzą dzisiaj gangi uliczne

Rozmawiamy z dr hab. Małgorzatą Michel z Uniwersytetu Jagiellońskiego.

We wtorek policja zatrzymała cztery osoby w sprawie zabójstwa 18-letniego Miłosza z Krakowa, który zginął w porachunkach pseudokibiców. Pani twierdzi, że to, co się rozegrało w tamtą noc, to skutek „drugiego życia miasta”. Czym ono jest?

To życie toczące się poza oficjalnym rytmem miasta, jakby w podziemiach, którym kierują inne normy, wartości, zasady. Bogate w symbole oparte na znakach i barwach, pewne rytuały i ceremonie. Życie, w którym ludzie mówią charakterystycznym językiem, walczą o każdy skrawek miasta, a narzędziami walki są puszki ze sprayem, szaliki klubowe, noże i maczety. Drugie życie miasta ma swój rytm, dla nas nie zawsze widoczny, a jeśli nawet - to często niezrozumiały. Jest ono analogiczne do drugiego życia w zakładach karnych, gdzie pomiędzy więźniami istnieje pewien zespół norm, wartości, obyczajów, które regulują ich interakcje.

Kto bierze udział w tym drugim życiu miasta?

Najczęściej osoby z ubogich przestrzeni, z blokowisk lub te wykluczone społecznie, dla których aktywność, jaką podejmują na ulicy - angażując się w bójki w imię drużyny, której kibicują, znacząc teren sprayem lub podejmując się innych działań poza prawem - jest jedyną. To też osoby, które traktują miasto osobiście, próbując zawłaszczać sobie jego kawałek. To sprawia, że mieszkając w danym miejscu, przebywa się zarówno w swoim mieszkaniu, jak i na terenie Wisły Sharks lub Jude Gangu - drużyn, z którymi identyfikują się członkowie gangów ulicznych.

Skąd wiemy, na jakim terenie akurat jesteśmy?

Rozpozna to pani po naklejkach w klatkach schodowych bloków, zawierających określone symbole w danych barwach.

Do kogo należy miasto?