Największe atrakcje turystyczne Polski na starych zdjęciach. Jak się zmieniły w ciągu 100 lat? Są nie do poznania
Odzyskanie przez Polskę Niepodległości w 1918 roku oznaczało gwałtowny rozwój wielu dziedzin, w tym turystyki. Po 123 latach zaborów nie tylko zaczęto podróżować, ale i rozbudowywać infrastrukturę turystyczną. W okresie międzywojennym niezwykle spopularyzował się wypoczynek, w związku z czym powstawały uzdrowiska, hotele, a także odradzały się organizacje turystyczne. Jak 100 lat temu wyglądały miejsca, które wciąż chętnie odwiedzamy?
Międzywojenny rozkwit turystyki
Koniec zaborów i początek Niepodległej Polski to moment, w którym nastąpiło wielkie odrodzenie krajowej turystyki. Masowe podróże po kraju stały się szczególnie modne od drugiej połowy lat 20., kiedy to wyraźnie rozwinęła się sieć kolejowa. W 1926 roku rozporządzeniem prezydenta Polski utworzono Polskie Koleje Państwowe na zasadach handlowych. W 1928 r. przewieziono w Polsce koleją ok. 175 mln pasażerów.
Upowszechnienie wypoczynku
Największą zamianą, jaką przyniosło Międzywojnie, był fakt upowszechnienia wypoczynku. Wyjazdy przestały być zarezerwowane wyłącznie dla bogaczy. Choć elita wciąż skupiała się wokół luksusowych wczasów w Zakopanem, reszta narodu ruszyła w kraj. W 1922 roku władze zagwarantowały pracownikom 2-tygodniowy urlop, z którego korzystały m.in. tysiące robotników.
Jak i gdzie podróżowano?
Podróże można było organizować za pośrednictwem biur podróży, takich jak Orbis, który swoją działalność rozpoczął w 1920 roku. Po 10 latach funkcjonowania biuro obsługiwało rocznie 5 mln turystów.
Po wojnie nastąpił niesamowity rozkwit nadmorskich kurortów, co było wynikiem uzyskania przez Polskę dostępu do Bałtyku. Najczęściej wyjeżdżano do Wolnego Miasta Gdańsk oraz Sopotu, choć popularność zaczęły zyskiwać Gdynia i Hel. W 1934 roku w Gdyni wybudowano Dom Turysty, który oferował aż 1000 miejsc noclegowych, a także wydłużono molo w Orłowie. Pod koniec lat 30. polskie wybrzeże tętniło życiem.
Dwudziestolecie międzywojenne to moda na uzdrowiska, które zaczęły powstawać jak grzyby po deszczu. W 1932 roku funkcjonowało już około 100 ośrodków, w większości na terenach górskich. Najpopularniejsze z nich znane są do dzisiaj:
- Kazimierz nad Wisłą
- Ciechocinek
- Zakopane
- Krynica
- Nałęczów
Jedną z najtańszych form wypoczynku były piesze wędrówki, w okresie dwudziestolecia międzywojennego uprawiane niezwykle chętnie. Upodobaniu do pieszej eksploracji sprzyjała odbudowywana po wojnie infrastruktura: w latach 30. powstało kilkadziesiąt nowych schronisk oraz baz wycieczkowych. Tego typu placówki oferowały usługi w cenach dostępnych dla każdego.
Jak 100 lat temu wyglądały miejsca, które dziś należą do czołówki turystycznych atrakcji w Polsce? Zobaczcie archiwalne fotografie.
