Mniszek uchroni nas przed grypą [poradnik]

redakcja

Porady Zbigniewa Tomasza Nowaka na temat roślin z apteki Pana Boga, które mogą wspomóc nasze zdrowie.

Mniszek lekarski pospolicie zwany jest mleczem. W maju rozkwita na łąkach, pastwiskach, przychaciach, w sadach, ogrodach, tworząc często przepiękny, złotożółty „dywan”.

Mniszek to roślina wieloletnia. Kwiatostanem u niego jest koszyczek (przypomina jeden duży kwiat), a w nim złotożółte kwiaty języczkowate. Są one chętnie oblatywane przez pszczoły, które z ich nektaru wytwarzają wartościowy miód mniszkowy – majowy. Mniszek posiada ciemnozielone podługowate liście, wcinane brzegiem. Posiada także gruby, rozbudowany korzeń o zabarwieniu jasnobrązowym. Cała roślina wypełniona jest sokiem mlecznym. Po przekwitnięciu na pędach kwiatostanowych tworzą się puszyste „spadochroniki” z nasionami. Kiedy zdmuchnie je wiatr, pozostaje coś, co przypomina miniaturkę łysej głowy mnicha. Stąd nazwa tej rośliny.

Wartość lecznicza mniszka

Lecznicze właściwości ma cała roślina mniszka lekarskiego: ziele, czyli część nadziemna, liście, koszyczki kwiatowe (lub same płatki – kwiaty języczkowate) oraz korzenie. Ziele i liście zbiera się wczesną wiosną. Koszyczki kwiatowe w pełni kwitnienia roślin, zawsze w dzień słoneczny. Korzenie wykopuje się albo późną jesienią, albo bardzo wczesną wiosną.

Surowce te zawierają m.in. całe bogactwo soli mineralnych, jak potas, żelazo, magnez, miedź, krzem, cynk, a także witaminy C oraz z grupy B. Niezwykle wartościowy jest zawarty w mniszku kwas foliowy. Z innych związków warto wymienić cenne flawonoidy, polifenolokwasy (m.in. wartościowy kwas chlorogenowy), trójterpeny, fitosterole itd. Dobrodziejstwem są też zawarte w nim aktywne enzymy o działaniu biostymulującym (podobnie jak żeń-szeń).

Mniszek pobudza wytwarzanie się broni przed wirusami

Udowodniono naukowo, że mniszek lekarski pobudza wytwarzanie interferonów – naturalnej broni przed wirusami. Ma bardzo korzystny wpływ na układ odpornościowy organizmu. Jest zalecany osobom schorowanym, często zapadającym na przeróżne infekcje z przeziębienia i grypę. Zupełną rewelacją są ostatnie wyniki badań klinicznych przeprowadzonych w Japonii. Wynika z nich, że mniszek lekarski stanowi nadzieję dla chorych na nowotwory. Jego skuteczność w leczeniu i zapobieganiu niektórym nowotworom związana jest z obecnością w tej roślinie związków o nazwach: taraksasterol i tarakserol. Mniszek zaliczono również do roślin o potwierdzonym działaniu antyoksydacyjnym (neutralizującym wolne rodniki – głównego sprawcę nowotworów, zbyt szybkiego starzenia się itd.).

Wiosenne kuracje tą rośliną oddalają wyczerpanie i wzbogacają organizm w potrzebne witaminy i minerały oraz enzymy. Młode liście mniszka z powodzeniem zastępują nowalijki. Z wielkim pożytkiem dla zdrowia robi się z nich sałatki, surówki itd. Sok z całych roślin stanowi dobrodziejstwo dla chorych na nowotwory po przeprowadzonych zabiegach chemio- i radioterapii. Pozwala bowiem sprawniej naprawić szkody spowodowane tymi zabiegami.

Mniszek lekarski zasłynął w medycynie przede wszystkim jako dobry lek na wątrobę: wpływa żółciopędnie, żółciotwórczo, odnawia jej miąższ, stabilizuje pracę komórek wątrobowych, leczy stan zapalny woreczka i dróg żółciowych oraz zapobiega zastojowi żółci w woreczku. Chroni przy tym przed odkładaniem się kamieni żółciowych. Leczy niestrawność, objawy przejedzenia, bo pobudza wydzielanie soku żołądkowego. Uaktywnia proces przemiany materii (ważne u ludzi otyłych).

Winko z mniszka na wzmocnienie organizmu

Około 300 dorodnych koszyczków kwiatowych (kwiatów) mniszka lekarskiego, 3 litry przegotowanej, lekko ciepłej wody, 1 kg cukru i nieco drożdży winnych (np. Tokaj).

Koszyczki kwiatowe mniszka zrywamy w słoneczny, ciepły dzień w godzinach południowych w miejscach nieskażonych. Nie zwlekajmy z tym do późnego kwitnienia, bo najdorodniejsze i najwartościowsze są te zbierane w maju. Ponieważ lubią w nich „przesiadywać” małe chrząszcze, należy je ułożyć na godzinę na białym papierze (biel zwabi je). Następnie koszyczki kwiatowe płuczemy pod bieżącą wodą na sicie i pozostawiamy, aż nieco obeschną. Sypiemy je do sporego słoja i zalewamy przegotowaną wodą, w której wcześniej rozpuściliśmy cukier. Do słoja trzeba też dodać trochę drożdży winnych, które wcześniej rozrobiliśmy w wodzie z cukrem. Słój trzymamy w ciepłym miejscu 2 tygodnie (należy go zaopatrzyć w rurkę lub zabezpieczyć otwór korkiem zrobionym z czystej waty lub ligniny). Gdy już zakończy się okres fermentacji, winko zlewamy znad utworzonego osadu do czystych, wyparzonych i szczelnych butelek z ciemnego szkła. Dobrze przygotowane winko ma słomkowy kolor, miły gorzkawo-korzenny smak i jest klarowne. Przechowujemy je zawsze w chłodzie.

Winko mniszkowe zażywa się w następujący sposób: do 2/3 szklanki letniej, przegotowanej wody dodać 1 łyżeczkę miodu pszczelego (np. mniszkowego lub spadziowego z drzew iglastych), wymieszać i pozostawić na noc. Rano jeszcze raz wymieszać, dodać 1 kieliszek winka z koszyczków mniszka. Pić raz dziennie na 20 minut przed śniadaniem. Kuracja powinna trwać około 4-5 tygodni.

Tak stosowany lek pobudza ogólną odporność organizmu. Wzmaga wytwarzanie interferonów, które chronią nas przed wirusami. Przywraca utracone siły. Jest proponowany dla osób ciągle zmęczonych, osłabionych długimi chorobami infekcyjnymi. Pomaga zregenerować organizm po przeprowadzonej kuracji antybiotykowej. Oddala osłabienie wiosenne. Idealny środek dla ludzi pracujących w szkodliwych warunkach (hutnicy, górnicy) i ciągle narażonych na stres oraz na co dzień mieszkających w zanieczyszczonym środowisku. Ułatwia wydalanie szkodliwych metabolitów i toksyn.