Milczenie jest złotem? Nad wodą niekoniecznie

Czytaj dalej
Krzysztof Ogiolda

Milczenie jest złotem? Nad wodą niekoniecznie

Krzysztof Ogiolda

Nic w mijającym tygodniu nie zrobiło na mnie takiego wrażenia jak dobiegające z różnych mediów informacje o utonięciach. Nie udało się ich uniknąć w naszym regionie. W Polsce śmierć w wodzie już po pierwszych dniach upałów znalazły dziesiątki osób.

Ludzka śmierć – w każdych okolicznościach - domaga się szacunku i milczenia. Zatem o zmarłych, zgodnie z radą starożytnych, nie mówmy nic lub dobrze. Refleksja potrzebna jest nam, żywym. Przecież żadnej z osób, które utonęły, nie spotkało to na bezludnej wyspie. Problem nie w tym, że nie rzucano się im na pomoc. Owszem, takie próby były. Także te heroiczne, gdy ktoś ratował drugą osobę, samemu tonąc. Jak to napisano w mądrej Księdze? Nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie oddaje za przyjaciół swoich.

Niepokoi mnie to, co dzieje się wcześniej. Toteż pytam: Dlaczego milczymy, kiedy pijany człowiek zakłada się z kolegami, że przepłynie wszerz Wisłę? (Tu akurat nieszczęścia udało się uniknąć). Dlaczego ktoś przyjmuje podobny zakład? Co sprawia, że sznurujemy sobie usta, kiedy pływak rozgrzany upałem z łodzi wskakuje wprost do lodowatej – w porównaniu z temperaturą jego ciała – wody? Obawiam się, że problem jest szerszy niż zaludnione urlopowiczami plaże i głębszy od zbiorników, nad którymi spędzają lato. Łatwo zabieramy głos, dyskutujemy, bronimy racji, zmagamy się o pryncypia w sieci. W realu raczej milczymy: na widok brawury pływaka, w kontakcie z kierowcą, który podchmielony wstaje od stołu i sięga po kluczyki, na krzyk maltretowanego dziecka. Lepiej milczeć, bo ktoś się odwarknie, może uderzy, a prawie na pewno zwymyśla.

Mimo takiego ryzyka nie milczmy. Nie zapominajmy, że – jak pisał Thomas Merton, amerykański poeta i trapista - nikt nie jest samotną wyspą. A w każdym razie nie powinien być. Zwłaszcza latem nad wodą.

Krzysztof Ogiolda

Jestem dziennikarzem i publicystą działu społecznego w "Nowej Trybunie Opolskiej". Pracuję w zawodzie od 22 lat. Piszę m.in. o Kościele i szeroko rozumianej tematyce religijnej, a także o mniejszości niemieckiej i relacjach polsko-niemieckich. Jestem autorem książek: Arcybiskup Nossol. Miałem szczęście w miłości, Opole 2007 (współautor). Arcybiskup Nossol. Radość jednania, Opole 2012 (współautor). Rozmowy na 10-lecie Ustawy o mniejszościach narodowych i etnicznych, Gliwice-Opole 2015. Sławni niemieccy Ślązacy, Opole 2018. Tajemnice opolskiej katedry, Opole 2018.

Polska Press Sp. z o.o. informuje, że wszystkie treści ukazujące się w serwisie podlegają ochronie. Dowiedz się więcej.

Jesteś zainteresowany kupnem treści? Dowiedz się więcej.

© 2000 - 2024 Polska Press Sp. z o.o.