Mają być drzewa? Nie ma sprawy, domalujemy [felieton]

Od jakiegoś czasu na placu Rapackiego stoi billboard z wizualizacją, jak to miejsce będzie wyglądać po remoncie. Patrząc na ten obrazek, można odetchnąć ze spokojem, bo jaskrawość, z jaką zadaje kłam społecznikom, którzy jeszcze niedawno podnosili larum, że za chwilę wytną lipy i zaleją betonem, bije po oczach i koi zielonym, aż miło.

Jasno widać na tej planszy, że inwestycja, wokół której zrobił się szum, to nie żadne tam pozyskiwanie terenów zajętych przyrodniczo, jak się wymsknęło prezydentowi, ale całkiem solidne nieomal zalesianie centrum miasta. Drzewa w szpalerach, dorodne i pełne zdrowej zieleni tak, że tylko czekać, kiedy ten kawałek raju zstąpi w otulinę Starego Miasta. A sądząc po wielkościach prezentowanych na rysunkach drzew, to tą reprezentacyjną oazą zieleni cieszyć się będziemy za jakieś, bagatela, dwadzieścia lat. O ile szybciej nowo nasadzone drzewa nie pousychają, jak to mają ostatnio w zwyczaju. Bo to, że widzimy na billboardzie zamiast betonu głównie zieleń, to wcale nie efekt rezygnacji z wycinki lip, nie, na lipy wyrok zapadł. To co widzimy, wygląda na zwykły podmalunek starego projektu, by zwizualizować deklarację prezydenta o dosadzeniu po remoncie 80 drzew. I na obrazku naprawdę wygląda to ładnie. Pytanie, czy po remoncie faktycznie tak będzie się prezentować plac Rapackiego? Nie trzeba zbyt wielkiej wyobraźni, by przywołać sobie widok młodych, świeżo nasadzonych drzew i niekoniecznie wyglądają one tak, jak na tym billboardzie. Po co zatem ta manipulacja obrazkowa?