Krzysztof Ranus: Imieniny ulicy Święty Marcin trwały nawet trzy dni. Gdy sprzyjał nam kalendarz

Z Krzysztofem Ranusem, animatorem kultury i współpomysłodawcą obchodów imienin ulicy Święty Marcin w Poznaniu rozmawiamy o początkach tej poznańskiej tradycji.

Kto wpadł na pomysł celebrowania w Poznaniu imienin ulicy Święty Marcin?

Krzysztof Ranus: To śmieszna i trochę towarzyska historia. W pewnym momencie w CK Zamek pracował aktor Henryk Dąbrowski. Był krakowianinem, który dzięki zdarzeniom losowym znalazł się w Poznaniu. On jako aktor Teatru Stu, miłośnik teatru klasycznego i żywego słowa co jakiś czas nawiązywał do różnych krakowskich tradycji. Któregoś dnia podczas spotkania z dyrektorem Jackiem Jaroszykiem rzucił hasło, że w Krakowie są imieniny ulicy Kanonicznej i może by zrobić coś podobnego w Poznaniu. Ta rozmowa zaowocowała myślą - a może by przełożyć to na grunt poznański? Zamek znajduje się przy ulicy Święty Marcin, a Święto Niepodległości przypada dokładnie w imieniny Marcina. Postanowiliśmy połączyć te dwie rzeczy. Przy butelce czerwonego wina zastanawialiśmy się jak to ugryźć. Tak nastąpiło połączenie Święta Niepodległości z obchodami imienin Świętego Marcina - patrona ubogich. I tak się zaczęło. Impreza miała mieć charakter ludyczny, a zarazem być prezentacją kulturową. Na początku był konkurs poetycki „O laur świętego Marcina”, święto recytatorów które ozdabiały występy takich twórców jak jak Leszek Długosz czy Elżbieta Wojnowska. Ważnym elementem święta były koncerty jazzowe. Np. taki z udziałem muzyków o imieniu Marcin. Koncert Anny Marii Jopek zapowiadał Marcin Kydryński. Była też próba zrobienia sesji naukowych, które odwoływałyby się do tradycji. Z tych wszystkich elementów pojawił się pomysł, który do dnia dzisiejszego jest kontynuowany. Sam Jarmark Świętomarciński był tylko pretekstem do innych działań. Idea uczczenia Świętego Marcina odwoływała się również do tego, że tego dnia w kościele Świętego Marcina jest msza kończąca się procesją wokół kościoła. Chodziło o to, aby po procesji zawiązał się korowód, który spod kościoła Świętego Marcina idzie przed Zamek. Jego główną postacią był oczywiście Święty Marcin. Problemem było znalezienie białego konia, na którym Święty Marcin miałby przemierzać tę trasę. Problemem było też znalezienie aktora, który potrafiłby jechać na koniu, aby odebrać klucze od prezydenta miasta jako symbol władzy.

Kiedy odbyły się pierwsze obchody?

W roku 1996.

A jaka była w nich twoja rola?