Grudziądz. To było miasto - ogród [zdjęcia]
Mija 150 lat od czasu, kiedy z części lasu komunalnego w Grudziądzu utworzono park miejski z alejami i klombami.
Słynący w okresie międzywojennym z przepięknej zieleni i kwiatów Grudziądz, zwany miastem-ogrodem, zyskał przed 150 laty nowy obiekt do rekreacji i wypoczynku. Dzięki staraniom Towarzystwa Upiększania Miasta Grudziądza wydzielono w lesie komunalnym odpowiednio dużą część, by urządzić w niej park miejski - pomiędzy ul. Cegielnianą a Radzyńską, obecnie Hallera.
W parku powstał „botanik” i alpinarium
Powołano komisję parkową, która w 1866 roku otrzymała pieniądze na budowę parku w stylu angielskim. Usunięto zbędne drzewa i krzewy, wytyczono alejki spacerowe, ustawiono ławki. Powstały też klomby z różnobarwnymi kwiatami.
Później, w latach 1905-1906, w pobliżu gospody Leśniczówka (istniejącej do dziś) powstał ogródek botaniczny z niedużym alpinarium. Park Miejski, zwany na początku Leśnym, został otwarty dla mieszkańców w 1907 r. Od 19 września 2015 r Park Miejski nosi imię Piotra Janowskiego.
Jeszcze przed pierwszą wojną światową Towarzystwo Upiększania Miasta Grudziądza (wówczas było to jeszcze niemieckie Verschönerungsverein Graudenz) zrobiło wiele dla poprawy wyglądu miasta.
Góra Zamkowa stała się ogrodem miejskim
Przede wszystkim uporządkowało Górę Zamkową, która w połowie XIX w. szpeciła miasto. Była zapuszczona, zarośnięta krzakami.
Wokół wieży Klimek powstały alejki i tarasy, posadzono kwiaty. Odkopano studnię zamkową. Ustawione zostały ławki i stoły. Wkrótce Góra Zamkowa zaczęła przyciągać liczne rzesze mieszkańców, spacerujących i relaksujących się w nowym, niepowtarzalnym miejscu rekreacyjnym.
Restauracja z tarasem była na Strzemięcinie
Porządkowane były także skarpy nadwiślańskie. Na Strzemięcinie, przy restauracji powstałej w 1900 roku, zbudowano alejki spacerowe. Istniał wówczas także taras, z którego rozciągał się przepiękny widok na dolinę Wisły i pływające po rzece łodzie.
Restauracja na Skarpie Strzemięcińskiej stała się niezwykle popularna. Grudzią-dzanie bywali tam nie tylko na obiadach, kawie czy herbacie, ale i na koncertach.
Zbudowana na stoku wiślanym, nie przetrwała długo. W 1925 r. osunęło się zbocze, na którym stała restauracja. Budynek został uszkodzony. Istniało zagrożenie dalszego obsuwania się skarpy. Ze względów bezpieczeństwa w roku 1934 obiekt musiał być rozebrany.
Społecznicy upiększali miasto
W 1911 roku zainicjowane zostały wGrudziądzu konkursy nanajpiękniej ozdobiony balkon iokno. Obecnie organizowane są podobne („Ozdabiamy domy kwiatami”).
W czasie I wojny światowej wiele obiektów i terenów zielonych zostało zniszczonych. 13 lipca 1921 r. powstało już polskie Towarzystwo Upiększania Miasta Grudzią-dza. Połączyło się ono z Verschönerungsverein Graudenz. Prezesem został Polak, Damazy Klimek a wiceprezesem Niemiec, Hein. Polacy i Niemcy wspólnie pracowali dla poprawy wyglądu miasta.
Zainicjowali akcję porządkowania skwerów, parków, sadzenia kwiatów, drzewek i krzewów, odnawiania i malowania ogrodzeń, także terenów przydomowych. Mieszkańcy włączyli się do akcji, a miasto szybko piękniało.
Przybywało terenów zielonych, klombów i dywanów kwiatowych. Takiego Towarzystwa trochę dziś w Gru-dziądzu brakuje.