Dzieciaki opanowały Mikołaja
- Fajnie, że takie małe domy dziecka, jak nasze, też zaproszono - cieszy się Małgorzata Kowalczyk, wychowawca w Rodzinnym Domu Dziecka w Wąwelnie pod Sępólnem Krajeńskim. - Sześcioro dzieci u nas mieszka, a na gwiazdkę przyjechało czworo.
Mowa o gwiazdce zorganizowanej przez Gazetę Pomorską. Impreza mikołajkowa odbyła się wczoraj w centrum zabaw Family Park w Bydgoszczy. To nasza niepisana tradycja, że takie zabawy organizujemy raz na pół roku dla dzieci z domów dziecka i innych placówek opiekuńczo-wychowawczych w regionie.
Tym razem było mikołajkowo. Zjechało prawie 200 wychowanków z całego województwa. - Od nas siedmioro - zaznacza Małgorzata Krawczyk, pedagog z Placówki Opiekuńczo-Wychowawczej w Białochowie niedaleko Grudziądza. - A w sumie mieszka u nas 30 dzieci.
Mali goście właśnie opanowali basen z piłeczkami, tunele, ścianki wspinaczkowe i zjeżdżalnie. - O ja cię! Szybciej zjeżdżam niż mrugam - Norbert krzyczy z radości. - Chciałem sprawdzić, przez ile sekund zjeżdżam z megadużej ślizgawki. Jak byłem u góry, spojrzałem na zegarek. I nie wiem, jak to się stało, ale byłem już na dole.
Nie ma czasu na rozmowę, bo znowu wspina się na zjeżdżalnię. Michał robi to samo. Znają się, to najlepsi kumple. - Poznaliśmy się w domu dziecka - przyznają. Nie pamiętają, kiedy to było, ale pamiętają, że jakoś nocą.
- Taka jedna pani przyprowadziła Norberta do mojego pokoju i powiedziała, że przez jedną noc będzie spał w tym pokoju, co ja - wspomina Michał. - No i tak już zostało. Mamy nawet wspólną półkę z resorakami.
A propos samochodów: na mikołajkach można pojeździć gokartami. Nie trzeba mieć prawa jazdy, tylko pomysł, którą drogę wybrać. - Jeżdżę na kręcąco - tak to określa Filip.
Taki prezent dostaliśmy od dzieci.
Na kręcąco w jego przypadku oznacza, że jeździ ciągle w kółko. - Bo po to jest kierownica, żeby nią kręcić - uważa.
Agata woli grać w kręgle. - Kiedyś tak rzucę kulę, że wyleci z toru, przeleci przez dach, aż do nieba i ptaków - myśli dziewczynka. Łatwo nie będzie, ale przecież trening czyni mistrza.
Karolina zagrała w kręgle raz i jej wystarczy. Właśnie się przekonała, że to nie dyscyplina dla niej. - Jak gram, to w teatrzyku - podkreśla. - Za tydzień będę Maryją w przedstawieniu w placówce. Mam białą suknię od sypania kwiatków i niebieską firankę, czyli welon na głowę. Moja lalka bobas będzie Jezuskiem.
Podbiega Dorian, kumpel Karoliny. Akurat zszedł ze ścianki wspinaczkowej. - Widziałem wszystkich z góry. To nie była góra, jaką pokazują w telewizji, tylko plastikowa - opowiada Karolinie.
Niektórym dzieciom najbardziej spodobały się doświadczenia prowadzone przez profesora Ciekawskiego. Na przykład Kacprowi, który w konkursie dostał od Ciekawskiego kask chroniący przed nalotem świecących gwiazd.
Tańce też są. Jak słychać „Ja uwielbiam ją” zespołu Weekend, nogi rwą się do podskoków. - Wyginam śmiało ciało, dla mnie to małoooo - Filip (ten od gokartów) śpiewa po swojemu i prezentuje piruety, też po swojemu.
- Tutaj na każdej gwiazdce jest fajnie - mówi Zdzisław Werkowski, który przywiózł wychowanków Domu Dziecka w Kołdrąbiu pod Żninem.
Dzieci są roześmiane, roztańczone. Prawie wszystkie coś mówią. Chłopiec stoi w kolejce do Gwiazdora po prezent. Pytam chłopczyka o wrażenia. - Z obcymi babami nie gadam - mówi. I odwraca się plecami.
Dzieci miały wszystkie atrakcje i poczęstunek za darmo. Nasze spotkanie nie odbyłoby się, gdyby nie sponsorzy. DZIĘKUJEMY.