Bydgoszcz miała kiedyś szczęście do darczyńców

Filantropia stała się modna pod koniec XIX wieku. Wtedy to najbogatsi często zapisywali znaczne sumy miastom i mieszkańcom, tworząc fundacje.

Najbogatsi bydgoszczanie, szczególnie ci, którzy osiadali tu na dłużej i czuli się z miastem związani, od końca XIX wieku lubili zostawiać po sobie „wieczny ślad” w postaci przeznaczenia pokaźnej sumy pieniędzy na cele społeczne. Np. w 1901 roku radny i radca miejski Heinrich Dietz ustanowił fundację na rzecz budowy domu sierot w Bydgoszczy, co zostało zrealizowane 6 lat później. Lewin Arohnson na początku XX wieku ufundował mieszkańcom pomnik Łuczniczki, parcelę pod sierociniec oraz zostawił pieniądze na budowę krytej pływalni(!).

Nie chcemy Żydów!

Bez wątpienia najgłośniejszą sprawą było zapisanie w latach 20. ub. wieku Bydgoszczy spadku przez mieszkającą w USA Żydówkę Lenę Cohen. Jej papiery wartościowe, kamienicę, mieszkania i dzieła sztuki wyceniono na 84 tys. dolarów, czyli ponad 400 tys. ówczesnych złotych, za co można byłoby kupić cztery kamienice w Bydgoszczy. Jednak Cohen postawiła jeden warunek: w zamian za spadek miasto miało przez 20 lat przeznaczać odsetki od tej sumy na rzecz dwóch przytułków dla biednych Żydów. Po tym czasie majątek miał przejść na rzecz miasta. Bydgoscy radni jednak nie przyjęli pieniędzy, bojąc się napływu ludności żydowskiej do miasta.