Burmistrz był kiedyś jak ojciec miasta. Wielu tego dowiodło

Za przykład prawdziwego opiekuna miasta do dzisiaj podaje się ks. Bronisława Świeykowskiego. Żelaznym burmistrzem był natomiast Andrzej Kwaskowski. Obaj cieszą się dobrą sławą.

- Nikt - kto nie przeżył tego - wyobrazić sobie nawet w przybliżeniu nie potrafi tych uczuć bólu, goryczy i żalu, jakie mną, a wierzę i wszystkimi w mieście pozostałymi, ogarnęły w dniu 14 listopada 1914 r., gdyśmy ujrzeli się w mieście sami, bez Starostwa, bez Sądu, bez wojska, bez żandarmerii, i wtedy dopiero po raz pierwszy poczułem ciężar, jaki przyjąłem na siebie, biorąc w ręce Zarząd miasta - pisał burmistrz ks. Bronisław Świeykowski we wspomnieniach ,,Z dni grozy w Gorlicach”.

Pierwsi burmistrzowie

Pierwszym znanym z imienia i nazwiska burmistrzem Gorlic jest Marcin Piąkosz, który występuje w dokumencie ze stycznia 1542 r., potwierdzającym przywileje mieszczan gorlickich. Następny był Sebastian Kamieński, występujący w księgach grodzkich bieckich w zeznaniach gorlickiego pisarza miejskiego Jędrzeja Kuny.

Pierwszym znanym burmistrzem z czasów zaboru austriackiego jest Pafnucy Kleszczyński, który wraz ze swoim zastępcą Antonim Zabierowskim podpisany jest pod ,,Supliką mieszczan gorlickich do dziedzica miasta między innymi w sprawie pretensji cechów gorlickich” z 31 marca 1783 r. W następnym roku w piśmie o ,,Zeznaniach sukienników gorlickich w sprawach pretensji do dziedzica miasta”, jako burmistrz figuruje już Stanisław Turski. Zasługą tych burmistrzów była budowa w latach 1780-1790 murowanego budynku magistratu gorlickiego, który po przebudowach zachował się do dzisiaj.