Barbara Krafftówna. Los bywał dla niej okrutny. Uśmiech jej nie opuścił do dziś

Była niezapomnianą Honoratą w filmie „Czterej pancerni i pies” czy Felicją w „Jak być kochaną”. Jej interpretacje piosenek kabaretowych są nie do podrobienia. Barbara Krafftówna niedawno skończyła 90 lat. I choć życie jej nie rozpieszczało - przeżyła między innymi śmierć dwóch mężów i swojego jedynego syna - aktorka zachowała pogodę ducha.

Mówi o sobie: Jestem z tamtej epoki. - Przynależę do teatru Iwona Galla. Teatralną drogę zaczynałam na tajnych kompletach w Krakowie w jego Studio Teatralnym z plejadą wspaniałych kolegów: Gustawem Holoubkiem, Tadeuszem Łomnickim, Haliną Mikołajską. Przynależę do teatru Erwina Axera, Kazimierza Dejmka, do Kabaretu Starszych Panów. Wychowałam się na tych autorytetach. Ten teatr mnie ukształtował i to źródło cały czas bije, wciąż z niego korzystam, dopóki skleroza mnie nie trzaśnie. I choć byłam jedną z pierwszych polskich aktorek, których popularność stworzyła telewizja i film, to jednak moje aktorstwo uformował teatr - mówi artystka, kochana przez polską i amerykańską publiczność.

Bo to właśnie w Ameryce spędziła niemałą część swego życia.

Przeznaczenie

Aktorstwo tak naprawdę uprawiała od dzieciństwa, pląsając się na parapecie weneckiego okna. - Założyłam się z przyjaciółką, ilu przechodniów zdołam w ten sposób zatrzymać na ulicy. Zamiast bawić się lalkami, urządzałam scenografie, wymyślałam inscenizacje, a nawet sztuczny deszcz z dachu przez rynnę. Dla zmyłki. Żeby goście rodziców uznali, że brzydka pogoda i nie warto iść na spacer - wspomina ze śmiechem.

Ale los nie rozpieszczał aktorki. Choć odnosiła artystyczne sukcesy, w życiu prywatnym czaił się dramat.

O swoich dwóch mężach mówi: Przeznaczenie zapisane w gwiazdach. Aktora Michała Gazdę poznała na pochodzie pierwszomajowym. Grali potem w spektaklu „Szczęśliwe dni” w Teatrze Rozmaitości. Ślub wzięli miesiąc później.