90 lat temu uczestnicy Tour de Pologne, a raczej Biegu Dookoła Polski (tak brzmiała nazwa) finiszowali w Bydgoszczy

Drugi etap Tour de Pologne w 1929 roku prowadził z Łodzi do Bydgoszczy i liczył 214 km. Najlepsi kolarze pokonali trasę w czasie prawie 9 godzin.

Współczesnym kibicom trudno zrozumieć, jakim heroizmem musieli popisywać się rowerzyści przed 90 laty. Na ich bicykle nikt dzisiaj nie chciałby wsiąść, a co dopiero jechać. Koła z grubymi oponami, brak przerzutek, siodełko wypchane końskim włosiem, a przede wszystkim zły stan dróg, na których często przebijano dętki powodował, że zawodnicy jechali wolno. Nie mieli też za sobą fachowego treningu ani opieki masażysty, nie potrafili korzystać z zasad aerodynamiki i zamiast podążać peletonem, każdy jechał osobno. W tej sytuacji przejechanie ponad 200 km było wyczynem nie lada. Nic dziwnego, że w trakcie rywalizacji zarządzano specjalne przerwy na posiłki i... odpoczynek.

Kicha Więcka

W Bydgoszczy, która 5 sierpnia 1929 roku stała się po raz pierwszy miastem etapowym Biegu Dookoła Polski (była to II edycja wyścigu) oczekiwano przede wszystkim na Feliksa Więcka, zwycięzcę w wielkim stylu premierowego wyścigu TdP. Zainteresowanie zawodami było w mieście ogromne, podobne do tego, które trzy-cztery dekady później generował Wyścig Pokoju. W miasteczkach i wsiach, przez które przejeżdżali kolarze, kto tylko mógł, wychodził na trasę. W Bydgoszczy kibice szpalerem ustawiali się już od Łęgnowa.

I tam właśnie postanowił rozpocząć swój finisz Feliks Więcek. Kiedy wyszedł na czoło stawki, przydarzył mu się pech. „Poszła” dętka w jednej z opon.

W miasteczkach i wsiach, przez które przejeżdżali kolarze, kto tylko mógł, wychodził na trasę.